"Ik was drie en we waren op vakantie in Frankrijk..."
"Ik was drie jaar en we waren op vakantie in Frankrijk, waar de oceaan heel ruw kan zijn. Mijn moeder was bang voor de zee en daarom droegen mijn zus en ik elke dag een oranje zwemvest. Het zwemvest zat mij echter te ruim. Het had een grote kraag die tot halverwege mijn hoofd omhoog stak. We mochten pootje baden. Mijn oudere zus (toen 5) en een vriendje van haar waren mij aan het pesten omdat ik angst had voor water. Zij en haar vriendje hebben mij toen omver geduwd om me nog banger te maken.
De kraag van het zwemvest zoog zich vast op het wateroppervlak en hield mijn hoofd onder water. Ik ben afgedreven met mijn gezicht naar beneden. Onder water verdween de gewone wereld. De geluiden werden opgeslokt door de stilte van een heel andere wereld. Ik merkte dat ik onder water zien kon en dat verbaasde me. Ik zag er schelpen op de bodem liggen en kleine krabbetjes rondrennen. Ik voelde geen angst meer, alleen verwondering. Het laatste wat ik mij herinner is dat ik naar mijn tenen keek en dat ik zag dat ik ze kon bewegen en dat ik in het water zweefde en dat ik me daar over verbaasde. Waarschijnlijk omdat ik nog zo klein was, was alles onder water allemaal nieuw voor me. Het water werd heel zonnig verlicht, en ik voelde me niet bang, en daarna heb ik geen herinneringen meer.
Aan de kust ontdekte mijn moeder dat mijn zus en haar vriendje uit het water terugkeerden zonder mij. Meteen gealarmeerd tuurde ze over zee waar ze, zoals ze later vertelde, een oranje stipje zag drijven."
Daphne B., Nederland (brief van 2/2014)
Daphne besluit:
Eigenlijk zouden kinderen voordat de vakantie begint een dag onderwijs moeten krijgen in de gevaren van zeeën, rivieren, meren en zwembaden. Hoe mooi zou het zijn als kinderen dat al op jonge leeftijd zouden kunnen leren. Met name kort voor de vakantie. Want in de zee helpt zwemmen niet veel. De zee is een krachtig water. En de zee is in Nederland weer heel anders als in Frankrijk of Spanje, of in Afrika,"
Daphne heeft een artikel geschreven over de gevaren van de zee, te vinden hier.
De kraag van het zwemvest zoog zich vast op het wateroppervlak en hield mijn hoofd onder water. Ik ben afgedreven met mijn gezicht naar beneden. Onder water verdween de gewone wereld. De geluiden werden opgeslokt door de stilte van een heel andere wereld. Ik merkte dat ik onder water zien kon en dat verbaasde me. Ik zag er schelpen op de bodem liggen en kleine krabbetjes rondrennen. Ik voelde geen angst meer, alleen verwondering. Het laatste wat ik mij herinner is dat ik naar mijn tenen keek en dat ik zag dat ik ze kon bewegen en dat ik in het water zweefde en dat ik me daar over verbaasde. Waarschijnlijk omdat ik nog zo klein was, was alles onder water allemaal nieuw voor me. Het water werd heel zonnig verlicht, en ik voelde me niet bang, en daarna heb ik geen herinneringen meer.
Aan de kust ontdekte mijn moeder dat mijn zus en haar vriendje uit het water terugkeerden zonder mij. Meteen gealarmeerd tuurde ze over zee waar ze, zoals ze later vertelde, een oranje stipje zag drijven."
Daphne B., Nederland (brief van 2/2014)
Daphne besluit:
Eigenlijk zouden kinderen voordat de vakantie begint een dag onderwijs moeten krijgen in de gevaren van zeeën, rivieren, meren en zwembaden. Hoe mooi zou het zijn als kinderen dat al op jonge leeftijd zouden kunnen leren. Met name kort voor de vakantie. Want in de zee helpt zwemmen niet veel. De zee is een krachtig water. En de zee is in Nederland weer heel anders als in Frankrijk of Spanje, of in Afrika,"
Daphne heeft een artikel geschreven over de gevaren van de zee, te vinden hier.